Aangewakkerd door boze brieven over onze blanke Top 40 New Yorkers-lijst (een paar nummers terug), vroegen we bekende lokale bewoners van alle kleuren om te praten over wat diversiteit werkelijk betekent in 2008. Boos geworden lezers, let op: uw ex post facto genomineerden voor ons 40-jarig jubileumnummer verschijnen in dit panel. Kijken ofzijeens met jou.
Wat betekent multiculturalisme in New York? Zijn we een smeltkroes of een mozaïek?
Parker:New York is altijd een smeltkroes geweest die niet smolt. Neem bijvoorbeeld de Koreaanse fruitmarkten: op deze markten kopen wij groenten en fruit. Het zou logisch zijn dat we iets zouden weten over de geschiedenis en cultuur van Korea. De mensen die in deze winkels werken, kunnen veel meer doen dan alleen fruit verkopen.
Bruin:Een mozaïek of smeltkroes impliceert dat er een integratie is die volgens mij niet waar is in de stad.
McBride:Wij zijn geen van beide. We zijn een tussenstation voor mensen die geld willen verdienen en een spil voor mensen als Rudy Giuliani, die hun tanden snijden in de pijn van arme mensen en zich toch kandidaat kunnen stellen voor het presidentschap.
Eigenlijk:New York City is geen echte smeltkroes, maar de buitenwijken wel, vooral Brooklyn. Als grootste gemeente wonen er Russen, Trinis, Italianen, Puertoricanen, Israëli's, Palestijnen, Jamaicanen en alle anderen naast elkaar.
Iyer:Demografisch gezien is New York zonder enige twijfel meer een mozaïek. Overal in New York zie je veel verschillende immigrantengemeenschappen die groot genoeg zijn om de schijn van hun cultuur te behouden. Aan de andere kant is Queens een werkelijk multiculturele wijk, een van de meest diverse plekken op aarde, en je ziet steeds meer mensen met elkaar omgaan over deze grenzen van natie en cultuur heen.
Yamamoto:Ik denk niet dat we een smeltkroes zijn. Niets is voor mij gesmolten.
Jozef:De mogelijkheid voor een immigrant om de vrijheid te hebben zichzelf te zijn en zijn eigen identiteit en cultuur te verwezenlijken, maakt het land tot een smeltkroes.
Willis:Maar er is niet in de pot geroerd.
Q-Tip:Het is meer een mozaïek. Langzaam maar zeker beginnen de buurten zich te vermengen. In Harlem trekken bijvoorbeeld veel blanke mensen rond, maar ze hebben niet zoveel contact met de lokale bevolking. Er ontstaat een wijk binnen een aparte wijk. Dus nu is er Harlem en er is wit Harlem.
Santogold:Hangt af van wie je bent. De mensen op mijn shows zijn een gemengd publiek, dus vanuit mijn standpunt zou ik zeker zeggen: een smeltkroes.
Als het een smeltkroes is, hoe komt het dan dat zoveel bars, clubs en culturele evenementen vaak worden bevolkt door mensen met een vergelijkbare culturele achtergrond?
Jozef:Nou, dat is niet 100 procent waar. Ik weet uit mijn ervaring dat ik op het podium stond en naar de mensen keek, of naar een bar ging en rond een tafel zat met acht mensen uit acht verschillende landen van over de hele wereld: de pot smelt in NYC. Het lijdt geen twijfel dat mensen nog een lange weg te gaan hebben met dit probleem, maar NYC loopt voor op veel plaatsen.
Santogold:Iemand die bij Bergdorf Goodman werkt en aan de Upper West Side woont, zou kunnen beweren dat het een mozaïek is. Maar dat is niet het probleem van New York, dat zij geen voordeel halen uit het multiculturalisme van hun omgeving.
Verzending:De soorten mensen die tegenwoordig in bars en clubs leven, lijken een paar verschillende varianten van hetzelfde type persoon. Dit is dodelijk voor de echte levenskracht van welke kunst dan ook, of enige daarmee samenhangende menselijke activiteit die afhankelijk is van ideeën of talent voor de impuls ervan.
Hoog:Omdat de blanke Amerikanen die hierheen zijn gekomen grotendeels niet weten voor welke culturele evenementen en instellingen ze hier zijn neergezethen, en welke inheems zijn in de stad en haar diverse cultuur. Vrijwel geen van mijn inheemse New Yorker-vrienden zou dood worden aangetroffen in een van de nieuwe restaurants, clubs, lounges of theaters die hier alleen voor de ‘nieuwe mensen’ zijn. We zijn ruimdenkend, maar we willen ook onze eigen tradities en cultuur vieren, en de locaties daarvoor worden snel uitgewist. We houden er niet zo van om ons als toeristen te voelen in onze eigen stad, en we voelen ons, niet toevallig, ook toeristen sinds TONY 13 jaar geleden begon.
Eigenlijk:Het idee dat je naar Amerika komt om je cultuur af te schudden voor een Amerikaanse, is een mythe. In elke smeltkroes proef je nog steeds de smaak van de bouillon. Het is niet het verlies van culturele identiteit dat een smeltkroes veroorzaakt, maar de toevoeging.
Kunnen we onszelf echt divers noemen als we gescheiden blijven?
Q-Tip:Nee, dat kunnen we niet. De enige manier waarop diversiteit kan worden bereikt, is door de vermenging van mensen.
Iyer:Wat mij betreft is gescheiden samenleven geen groot probleem, zolang we maar een schijn van gelijkheid hebben. Als je echter kijkt naar de statistieken over de openbare scholen van de stad, armoede, misdaad, werkgelegenheid en raciale profilering, is het duidelijk dat we nog een lange weg te gaan hebben.
Willis:Wij zijn niet gescheiden. We hebben ervoor gekozen om in een diverse stad te wonen. De scheiding komt alleen voort uit elk van onze verlangens om uniek te zijn.
Naison:We lenen voortdurend elkaars eten, muziek, taal en manier van lopen, praten en kleden. Het creëren van hybride culturele vormen en stijlen is een constant kenmerk van het leven in New York.
Hoog:Laten we eerlijk zijn,TONEELDe vooruitzichten van het bedrijf zijn divers: de blanke Amerikaanse consument staat centraal. De echte diversiteit van de Afro-Amerikanen en immigranten in NYC loont nietTONEEL's rekeningen, is dat nietTONEEL's belangrijkste reclamebasis en is dat nietTONEEL's kernabonnee. Zolang dat het geval is, dient dit gesprek er alleen maar toe om blanke Amerikanen in NYC een beter gevoel te geven over hun eigen rechten, en wordt het idee van blanke Amerikaanse culturele suprematie bevestigd. Alleen blanke mensen met de juiste rechten die de leiding hebben, hebben het onvermogen om anno 2008 deze goedaardige vragen te stellen, in een stad waar je duidelijk niet het centrum van bent, maar toch het gevoel wilt hebben dat je er wel het centrum van bent. Alleen blanke mensen met een recht die de leiding hebben, hebben het onvermogen om anno 2008 deze goedaardige vragen te stellen.
VOLGENDE: We rijden allemaal samen met de trein, maar merk je dat we eigenlijk bij verschillende haltes uitstappen?»
We reizen allemaal samen met de trein, maar merk je dat we eigenlijk bij verschillende haltes uitstappen?
Q-Tip:We beginnen bij dezelfde haltes uit te stappen, maar dat komt door gentrificatie. Het is niet zo dat de Smith-Buchanans naar het huis van de Mohammeds gaan.
Naison:Ik denk dat New Yorkers vaak in veel verschillende categorieën tegelijk passen. Is het belangrijker dat ik zwart ben dan hom*o dan vrouw dan een fan van bhangramuziek en slampoëzie? Wat belangrijk is aan de identiteit van mensen kan van moment tot moment veranderen en dezelfde persoon kan op verschillende tijdstippen bij verschillende haltes uitstappen.
Hoog:De blanke Amerikaanse kinderen die bij dezelfde metrohalte uitstappen, stappen niet noodzakelijkerwijs in dezelfde gemeenschappen als de New Yorkers die uitstappen. Er is het nieuwe fenomeen van Amerikaanse ‘vacuümgemeenschappen’ in New York, die in een zeepbel bestaan buiten de voorheen bestaande gemeenschappen.
McBride:Het gaat niet om treinhaltes. Het gaat meer om wat je doet als je uit de trein stapt. Het internet en de tv hebben de manier veranderd waarop we naar elkaar kijken. In het verleden werden we gedwongen tot interactie. Nu kunnen we gewoon onze weg vinden met de iPod en CrackBerry.
Wordt de stad witter?
Yamamoto:Nee.
Iyer:Het is sterieler dan het ooit was. Maar voor mij ziet het er nog steeds net zo bruin uit als altijd, en net zo verdeeld.
Hoog:De witte vlucht is omgekeerd. Amerikanen komen hier grotendeels eerst als consumenten, en daarna als culturele bijdragers. Het resultaat is de economische en culturele uitroeiing van zwarte, immigranten- en kinderen-van-immigrantengemeenschappen.
Parker:Het maakt mij niet zoveel uit of de stad witter wordt. Ik denk dat het zijn smaak verliest en dat de dingen worden gehom*ogeniseerd. New York gaat over geld: wit geld, Aziatisch geld en zwart geld. In een land dat is gegrondvest op racisme, is geld nooit alleen maar groen. In 1975 betaalde ik $90 per maand voor een appartement aan 6th Street tussen First en Second Avenue. In 1985 werd dat appartement gehuurd voor $ 800. Er gebeurt iets onheilspellends in New York: overal waar een leeg perceel is, zet iemand een lelijk gebouw op dat het licht en het zicht op de lucht blokkeert.
Eigenlijk:Onze economie is gebouwd op leningen, waardoor we in de schulden zitten. Als het land zijn schulden niet kan betalen, kunnen alleen rijke mensen het zich veroorloven om in een stad te wonen waar de kosten van levensonderhoud torenhoog zijn. Wonen in New York City lijkt een beetje op wonen in een kantoorgebouw.
Naison:Manhattan en sommige delen van Brooklyn – Park Slope, Williamsburg, Bushwick – worden witter, maar veel buitenwijken worden minder wit. Canarsie, dat dertig jaar geleden overwegend Joods en Italiaans was, is nu voor het overgrote deel West-Indisch, en heel Southern Queens, van Brooklyn tot de grens met Nassau, bestaat uit gekleurde mensen van over de hele wereld.
Wie runt NYC? Is de culturele elite nog steeds blank?
Q-Tip:Nee. Bij het verspreiden van cultuur bestaat er diversiteit onder de mensen die invloed hebben op Manhattan.
Parker:Cultuur is voor iedereen: van de kinderen die in de projecten in de Bronx en Brooklyn wonen tot de kinderen die in penthouses aan de oostkant van Manhattan wonen. Degenen die het geld hebben, beslissen.
Hoog:De culturele elite van New York is nooit blank geweest. De economische en media-elite is dat echter wel, en daarom voeren we in 2008 een gesprek om onze collectieve economische en mediaschulden weg te nemen. We zijn niet schuldig omdat we blank zijn. We zijn schuldig als we onszelf voortdurend in het middelpunt van het culturele discours plaatsen en als we weigeren te geloven dat we het misschien wel eens mis kunnen hebben.
Iyer:De meeste culturele instellingen hebben blank leiderschap. Natuurlijk zijn veel van hen toegewijd aan het accommoderen van diversiteit, het presenteren van een breed scala aan werk en het bereiken van achtergestelde gemeenschappen, en ik prijs al deze inspanningen absoluut. Maar eerlijk gezegd zendt dat niet dezelfde boodschap uit als echte diversiteit tussen de machtsposities.
Willis:Als je in Harlem bent, bestaat de culturele elite uit zwarten en Latino's; als je onder 110th Street woont, is het wit. Woon je onder de 14e of aan de Lower East Side, dan is het gemengd: Chinees, blank, Latino en La MaMa.
Eigenlijk:Culturele elite is een andere term voor ‘wit’.
McBride:Als het op een buizerd lijkt en naar een buizerd ruikt, kun je er zeker van zijn dat het geen meerval is. Maar aan de andere kant weet ik niet meer wat [“culturele elite”] betekent. Grote kunst en cultuur zijn meestal – niet altijd, maar meestal – ergens uit een goot voortgekomen.
VOLGENDE: Bij het samenstellen van onze New York 40-lijst – die uiteindelijk slechts drie gekleurde mensen bevatte – beschouwden we onszelf als kleurenblind. We hadden geen quotum. Is ‘kleurenblind’ de juiste aanpak?»
Bij het samenstellen van onze New York 40-lijst – die uiteindelijk slechts drie gekleurde mensen bevatte – beschouwden we onszelf als kleurenblind. We hadden geen quotum. Is ‘kleurenblind’ de juiste aanpak?
Iyer:Nee, dat is het niet. Elke claim van rassenneutraliteit in Amerika is een totale illusie.
Eigenlijk:Als er een gebrek aan kleur op de lijst stond, dan ben je uiteraard niet kleurenblind.
Santogold:Degene die die lijst heeft gemaakt, waardeert de bijdragen van de gekleurde mensen in New York duidelijk niet zo veel.
Jozef:Natuurlijk zou het goed zijn om kleurenblind te zijn, maar dat is pas realistisch als de hele wereld samen met jou kleurenblind is.
McBride:Je hebt niets verkeerd gedaan. Je ging met je invloedssfeer en wat jou beïnvloedde. Leren buiten onze kleine sfeer te reiken is onderdeel van wat journalisten doen. Ik veronderstel dat als er een zonde was, deze ergens in dat idee verborgen ligt.
Bruin:Ik geloof niet dat het mogelijk is om kleurenblind te zijn. Ras, nationaliteit en cultuur maken deel uit van wat een persoon vormt. Ik denk niet dat het probleem gaat over het hebben van een quotum, maar meer over gevoeligheid en mindfulness.
Yamamoto:De aanpak moet echt kijken naar de artistieke kwaliteit en aanpak van elke persoon. Maar wat nog belangrijker is, is dat Time Out over diverse panels moet beschikken die inzicht hebben in de uiteenlopende kunstkwaliteiten om de artiestenlijst samen te stellen. En als het mogelijk is, moet de lijst openbaar zijn.
Lee:Ik sympathiseer met het panel dat de 40 beste culturele smaakmakers van Time Out heeft uitgekozen. Als je in een panel zit, wil je mensen kiezen op basis van objectieve criteria, zonder rekening te hoeven houden met hun ras. Maar helaas zitten onze waarderingssystemen vol met raciale vooroordelen. Als ik, een Koreaans-Amerikaanse vrouw, in het panel had gezeten, zou ik waarschijnlijk geneigd zijn zelf een stel blanke mensen te kiezen. Omdat ik me echter bewust ben van het diepgewortelde, systematische racisme dat nog steeds bestaat in dit land en in mijzelf, zou ik mijn best hebben gedaan om meer mensen van kleur erbij te betrekken.
Ik denk dat veel New Yorkers graag willen geloven dat we in een post-race-samenleving leven, waarin de meeste mensen kleurenblind zijn en we allemaal ‘voorbij’ racisme en politieke correctheid zijn gegaan. Ik ga niet in op de manieren waarop de onderwijs- en rechtssystemen van de Verenigde Staten het racisme dat ten grondslag ligt aan dit land in stand houden, maar iedereen die gelooft dat positieve discriminatie de rassenproblemen van ons land heeft opgelost, vergist zich ernstig.
Kleurenblindheid is een mythe. Mensen die zichzelf als kleurenblind beschouwen, kunnen verrassend veel schade aanrichten, omdat ze het niet nodig vinden om voorzichtig te zijn en uiteindelijk allerlei racistische dingen doen zonder het te weten. Daarom denk ik dat het absoluut noodzakelijk is om bewust te blijven van raciale verschillen. Het is jammer, omdat we mensen allemaal gewoon als mensen willen zien, maar de waarheid is dat bewust blijven van ras de enige manier is om te voorkomen dat we ons onbewust discriminerend gedragen. Ik geloof er zeker in dat je je tegenover mensen van een andere etniciteit moet gedragen alsof je kleurenblind bent, maar om dat echt te doen moet je er bewust moeite voor doen. Omdat we allemaal nog steeds onbewuste aannames maken over mensen op basis van hun ras – dat doen we nu eenmaal – maakt het deel uit van de lucht die we inademen.
Als iemand je ooit beschuldigt van enige vorm van racistische vooroordelen of ongevoeligheid, kun je het beste vragen stellen en luisteren.
Hoe speelt ras een rol bij het werk in uw vakgebied?
Parker:Ras beïnvloedt alles, van het nemen van een taxi tot het krijgen van een banklening. Negentig procent van alle muziekschrijvers is blank, clubeigenaren en promotors zijn blank. Op dit punt kan men een keuze maken: verwikkeld raken in raciale politiek, wat, als er geen controle op wordt uitgeoefend, kan leiden tot een ernstig gebrek aan groei, of men kan verder gaan.
Iyer:Het feit dat ik een Zuid-Aziaat ben die jazz en nieuw-Amerikaanse muziek maakt, onderscheidt mij zeker in sommige opzichten, en het is eerlijk om te zeggen dat dit mij in sommige opzichten heeft geholpen. Dat gezegd hebbende, is het te gemakkelijk om dingen te simpel te maken vanwege mijn etniciteit. Bovendien achtervolgt het Aziatische nerd-cliché mij als de pest. Critici zeggen voortdurend dat mijn muziek ‘complex’ en ‘wiskundig’ is. Het is zoals mijn vriendin Pamela Z het ooit zei: “Als mensen je kunnen zien, horen ze iets anders.”
Yamamoto:Ik probeer me niet te laten storen door deze beslissingen. Het komt erop neer dat ik me hoe dan ook op mijn creatieve proces concentreer.
Q-Tip:Ras heeft nog steeds invloed op dingen. Ik geef een feestje bij Santos en als er hiphop wordt gespeeld en Busta komt en Nas komt, worden de eigenaren een beetje zenuwachtig. Ze denken dat het een terugkeer is naar 1986 en dat we crack verkopen. Ik neem het ze niet kwalijk. Ik denk dat het daar gewoon een beetje onwetendheid is.
Jozef:Ik denk nooit op deze manier over die dingen na. Voordat ik tot welk ras of huidskleur dan ook behoor, ben ik een mens, en ik handel altijd vanuit die gemoedstoestand... onbewust. Ras heeft dus geen enkele invloed op mijn leven als persoon of muzikant, ten goede of ten kwade.
Hoog:Verschillende blanke Amerikanen zien dat ik het Amerikaanse culturele belang verraad en zijn in de war omdat ze geen polyculturele achtergrond hebben die kan verwijzen naar mijn ‘witheid’ in New York. Andere toeristen hebben geen idee waar mijn werk over gaat, omdat ze mij zien als de exotische buitenlander in New York, ook al wonen mijn familie en ik hier al vier generaties. Maar echte New Yorkers van alle achtergronden beschouwen mij als relevant.
Eigenlijk:In mijn vakgebied is ras een sleutelfactor. Omdat ik van Afrikaanse afkomst ben, heb ik een natuurlijk ritmegevoel en kan ik de problemen van onderdrukte mensen door middel van muziek identificeren en communiceren. Het zorgt er ook voor dat ik nooit een fractie van het geld met mijn kunst zal verdienen dat een blanke man doet, echt gepraat.
Willis:Nu de zwarte stemmen in de grotere cultuur zijn verdwenen, moet ik hard blijven werken en het onzichtbare zichtbaar maken. Het doet geen pijn. Doorzettingsvermogen is wat mij gefocust houdt.
Jamison:Talent heeft veel te maken met iemands succes. Ras kan niet worden ontkend, en dat mag ook niet. Maar het zou ook niet iets moeten zijn dat mensen scheidt; het zou iets zijn dat ons samenbrengt.
Hoe is het multiculturalisme in New York door de jaren heen veranderd? Waar zie jij het heen gaan?
Hoog:NYC ondergaat een etnische en klassenzuivering als gevolg van de verwoestende maar winstgevende economische voetafdruk van onze nieuwe blanke Amerikaanse en Europese buren. Als de Giuliani-Bloomberg-economie op haar ingeslagen weg doorgaat, zal deze stad niet alleen alleen voor blanke mensen zijn, maar alleen voor rijke mensen, en zal de rest van ons gedwongen worden de stad te verlaten. aan de andere kant van de gracht. Hoewel de slotgracht elke week opnieuw wordt getekend.
Eigenlijk:Multiculturalisme was vroeger een woord waarmee docenten meer geld konden krijgen voor scholen in de binnenstad. Nu is het een merknaam. Jongeren van vandaag leven het zonder dat ze het hoeven te definiëren.
McBride:Het is niet veranderd, het heeft alleen een nieuwe titel. Het heet ‘geld’. Waar het ook is, je zult het niet vinden tussen 116th Street en Wall Street. Kijk in de Bronx, Queens, de buitengebieden van Brooklyn, Staten Island of het nabijgelegen Jersey.
Verzending:Ik weet het niet. Hoewel New York altijd om geld draaide, was het in ieder geval een omgeving die allerlei verschillende dingen omarmde: avant-jazz, new wave punk, enzovoort. Maar als de bedrijfsmentaliteit het overneemt, is de stad dood. Het lijkt nu op een mortuarium. Ik bedoel, er gebeuren nog steeds goede dingen, maar er is iets dat langzaam kan veranderen als de vastgoedmensen de mensen worden die de stad echt besturen.
Iyer:Ik ben geen politicus, maar op cultureel vlak ben ik van mening dat het zogenaamde multiculturalisme, als het bestaat, opnieuw onderzocht zou kunnen worden. Er is een soort symbolische inclusiviteit die soms voorkomt bij presentatoren: je zult zien dat ze een paar willekeurige bruine acts boeken, alleen maar om hun reet te bedekken. Er is ook sprake van een onproductieve samensmelting van multiculturalisme met internationalisme. Ik denk dat presentatoren en consumenten muziek of kunst van over de hele wereld zullen omarmen, vaak tegen hoge kosten, in plaats van diepgaand in te gaan op de diasporagemeenschappen die verderop in de straat wonen.
Willis:Rijkdom en macht zijn veranderd. Waar zie jij het heen gaan? Vreselijk genoeg heeft het de stemmen van de echte multicultistad niet aangemoedigd.
Jozef:Nou ja, het hangt er ook van af waar de wereld naartoe gaat. Het is een kettingreactie. Er zijn veel gebeurtenissen in en buiten NYC geweest die onze manier van leven en cultuur wereldwijd beïnvloeden. De cultuur verandert voortdurend en iedereen heeft wortels, en ik denk dat we onze wortels moeten onthouden, maar positief, ruimdenkend en onbevreesd moeten blijven om een remix van multiculturele kunst en manier van leven te creëren.
Santogold:Afgaande op wat ik zie in New York in mijn scene, en op basis van de trends in de muziek – waar alle soorten mensen naar alle soorten muziek luisteren en de genregrenzen vervagen – denk ik dat we meer van de smeltkroes zullen zien. , zoals jij het noemt, en minder van het mozaïek.
Naison:New York zal in de nabije toekomst een essentieel centrum van culturele creativiteit worden, waarbij veel van de meest opwindende ontwikkelingen plaatsvinden in de buitenwijken. Het beste moet nog komen.
VOLGENDE: Welke vestigingen in NYC zijn echt multicultureel?»
Welke vestigingen in NYC zijn echt multicultureel?
Parker:[De] openbare bibliotheek van New York.
Hoog:De Bronx Zoo, de metro, de openbare bibliotheek, CUNY, de DMV, de verkeersrechtbank, het postkantoor, de klinieken en enkele ziekenhuizen.
Verzending:Alle vestigingen en instellingen zitten vol met stront. Ik daag iedereen uit om een instituut te bedenken dat op welke manier dan ook ‘goed’ is. Het mooie aan de stad is dat gelijkgestemde mensen samenkomen om hun eigen ethos en manier van zijn te ontwikkelen en de vrijheid hebben om dat te doen zonder dat ze als freaks worden gezien.
Eigenlijk:Hiphop.
McBride:Taxi's, openbare scholen, openbare bibliotheken en openbare badkamers. Dat is het zo'n beetje.
Bruin: Aaron Davis Hall, New Jersey Performing Arts Center, Symphony Space, 651 Arts.
Iyer:De grootste gelijkmaker is altijd de DMV. Je komt daar iedereen tegen. Natuurlijk veranderde zelfs dat tijdens de razzia's van Homeland Security, toen bepaalde immigranten terecht bang waren dat ze een reis naar de DMV zouden maken en niet meer terug zouden komen.
Santogold:De metro.
Q-Tip:Het Union Square-gebied is divers…die hele bubbel is voor mij het meest multiculturele deel van de stad. In de weekenden zie je evenementen in het park, of het nu iemand op de megafoon is die praat over het vrije Tibet of een paar kinderen met drums en breakdancers die de weekendtoeristen vermaken. Er is veel interactie daar.
Jozef:Mehanata: Bulgaarse bar. Joe's Pub. Vier Brooklyn.
Jamison:Als bij Ailey-voorstellingen de lichten in het theater aangaan, zou je verbaasd zijn over wie je ziet en naast wie je zit en hoe divers ons publiek is. Dat is iets dat terugkomt in de Ailey-organisatie.
Willis:Macy's.
VOLGENDE in Essentials 2008: Levende kleur Ondanks de diversiteit van NYC komt het niet vaak voor dat je midden in een mooie raciale mix terechtkomt.»
